6 vs ανησυχιας

Ηρθε σιγα σιγα, απροσκλητη. Μπηκε, βολευτηκε σε μια πολυθρονα καλα καλα, απλωσε την αριδα της, εστρωσε το μαλλι της, με κοιταξε μ ενα χαλαρο χαμογελο,τι χαμπαρια?. Απεμεινα με μια ξυνη εκφραση…

Να σας την συστησω. Το ονομα της Ανησυχια. Παλια φιλη που δεν την συμπαθω κι ερχεται συχνα πυκνα να με επισκεφθει για λιγο καιρο, να δει πως τα παω, απροσκλητη εννοειται. Πολλες φορες της εδειξα την εξωπορτα της ψυχης μου αλλα ματαια. Καθεται οσο θελει, φευγει οταν θελει αλλα ακομα και τοτε αφηνει την αυρα της να αιωρειται πισω της. Εκανα καφε, πιασαμε την κουβεντα και μου εξηγησε οτι ο λογος της επισκεψης της ειναι τα μαθηματα δανεζικων που αρχισα. Ειμαι μεγαλος, λεει, για μαθηματα, 39 χρονων σε λιγους μηνες, και δεν εχω την ευχερεια να μαθαινω οπως παλιοτερα, νεοτερος. Δεν θα μπορεσω, λεει, να ακολουθησω την εξελιξη εκμαθησης των νεαροτερων συμμαθητων μου, φοιτητες ολοι τους 20-25 χρονων. Το μυαλο μου δεν ειναι φρεσκο οπως παλια, λεει, εχω χιλιες δυο σκοτουρες κι αυτο θα με ριξει πισω. Την κατασταση χειροτερευει κι ο σχεδον ανυπαρκτος ελευθερος χρονος, λεει…

Δεν εχω επιχειρηματα να την αντικρουσω. Η τετραγωνη λογικη της δεν αφηνει περιθωρια για αμφισβητησεις, κι ας ξερω μεσα μου οτι δεν ειναι παντα ετσι τα πραγματα. Αν υπερισχυε στην ζωη παντα η τετραγωνη λογικη, τοτε ολα θα ηταν απολυτως προβλεψιμα και προδιαγεγραμμενα. Παντα υπαρχει χωρος για το απροβλεπτο, κατι απροσδιοριστο που μπορει να αλλαξει την πορεια των πραγματων. Εχω την θεληση να μαθω και θα μαθω. Οι συμμαθητες μου εχουν θεληση? Κι αν με εγκαταλειψει η θεληση? Κανενα προβλημα! Εχω την τυχη με το μερος μου. Απο μικρο παιδι που ασχολιομουν με τον αθλητισμο εως τωρα, το αγαπημενο μου νουμερο ειναι το 6. Προσεξε τωρα να δεις. Ξεκινησα τα μαθηματα στις 6-6-06, στην αιθουσα 6, στις 5.30 το απογευμα ( για μιση ωριτσα δεν θα τα χαλασουμε τωρα…). Τι μπορει να παει στραβα γαμωτο?

Υ.Γ.: Αστην να λεει...