Σκατα

"Sweety are you sure we'll be at my mother’s place on time?" (μεταφραζω την συνεχεια για πιο ευκολια).
" Φυσικα και θα ειμαστε στην ωρα μας "( κι αν αργησουμε και 5 λεπτα δεν χαθηκε ο κοσμος).
"Δεν θελω να αργησουμε. Θα νομιζει οτι αδιαφορουμε".
Εδω αρχιζω να ψιλοφουντωνω, αν και κατι αδιορατο με ενοχλουσε μεσα μου.
"Μην στεναχωριεσαι θα ειμαστε εκει στην ωρα μας "( να κι αν ειμαστε , να κι αν δεν ειμαστε).
Αυτο το αδιορατο ειναι πραγματι μεσα μου και με ενοχλει.
"Ok sweety" (αυτο δεν θελει μεταφραση ελπιζω…).

Η κινηση στην Roskildevej ειναι μεγαλη,
καθυστερουμε και το αδιορατο μεσα μου επαψε να ειναι αδιορατο. Πονοκοιλος. Οξυς. Διαπεραστικος. Συνοδεια γουργουρητων. Και η κινηση μεγαλη. Αυτη η διαπιστωση μ εκανε να ιδρωσω στιγμιαια. Ποτε θα φτασουμε επιτελους? Οκ,τερμα οι ευγενειες στον δρομο. Ωρα για οδηγηση ελληνικου τυπου. Που σημαινει σφηνες, ταχυτητα,αδιαφορια για τους αλλους κλπ κλπ πραγματα αδιανοητα στην Δανια. Κοιταω λοξα την γυναικα μου να δω την εκφραση της. Χμμμ. Κοιταει ισια μπροστα και το προσωπο της ειναι ενα μιγμα χαρας και ταραχης. Σιγουρα χαιρεται που δεν θ αργησουμε και πολυ αλλα η οδηγηση μου την ταραζει, σκεφτηκα. Ειπα ταραζει? Ωχ . Το στομαχι μου με ταραζει. Κοψιμο. Οδηγουσα πλεον πανικοβλητος και στο μυαλο μου ηταν καρφωμενη μια...λεκανη. Φτασαμε. Ετρεξα στην τουαλετα κι ενιωσα την απελευθερωση...

Το ιδιο βραδυ ξαπλωμενοι στο κρεβατι μου ειπε οτι ολοι εκτιμησαν πολυ το γεγονος οτι εκανα οτι μπορουσα να ειμαστε στην ωρα μας.
"Φυσικα αγαπη μου",της ειπα χαμογελωντας, "δεν θα ηθελα να στεναχωρησω ουτε εσενα ουτε την μανα σου".
Χαμογελασε ευχαριστημενη, μ αγκαλιασε απαλα και κοιμηθηκε. Πως καταφερα ο πουστης να μετατρεψω ενα χεσιμο σε εκδηλωση αγαπης…