Περιεργεια

Περιεργος που ειναι ο κοσμος, ρε παιδι μου. Κυριολεκτικα και μεταφορικα. Τωρα που ξενιτευτηκα με θυμηθηκαν ολοι. Συγγενεις, γειτονες, παλιοι γνωστοι, διαφορα ατομα που δεν εδωσαν ποτε σημεια ζωης οσο ημουν Θεσσαλονικη, -οπως κι εγω, μη λεμε μονο για τους αλλους…- δεν εδειξαν ποτε ενδιαφερον να παρουν ενα τηλεφωνο, να πουν μια κουβεντα, ενα γεια ρε αδερφε, ενα χρονια πολλα σε γιορτη ή γενεθλια, ενα καλη χρονια, ενα καλο πασχα,κατι τελος παντων,οτιδηποτε.

Τωρα ολοι ρωτανε πως ειμαι, πως τα παω κλπ. Περιεργο μου φαινεται και ανειλικρινες. Γιατι ρε ανθρωπε, εσυ που ποτε δεν ειχες επαφη μαζι μου, ξαφνικα με θυμηθηκες μολις ξενιτευτηκα? Ο μονος λογος που βρισκω εγω ειναι η περιεργεια. Η κακως εννοουμενη περιεργεια, η αφορμη για κουτσομπολιο, ο συγκαλυμμενος κατινισμος πισω απο δηθεν ενδιαφερον. Εισαι περιεργος? Κακως!

Ενταξει, δεν λεω… Δεν ειναι ολοι στο ιδιο καζανι, υπαρχουν και καλοπροαιρετοι αλλα πως να το κανουμε, το ολο σκηνικο μου μυριζει ασχημα (βλ. προηγουμενο ποστ,χα!). Γι αυτο, μανα, οποιος σε ξαναρωτησει γιατι εφυγε εξω ο Νικολας, να του πεις επειδη κουραστηκε απο την ανειλικρινεια και την ψευτια στις ανθρωπινες σχεσεις...