Ο Καραμητρος ξαναχτυπα

Πηγε ο Καραμητρος σε συναντηση με δικηγορο, συνοδευομενος απο το ετερον ημισυ. Ο λογος ειναι οτι θελει ν αγορασει ενα σπιτι και φυσικα, καλο ειναι ενας δικηγορος με ειδικευση σε θεματα αγοραπωλησιας ακινητων, να κοιταξει συμβολαια, συμφωνητικα κλπ και γενικως να ελεγξει ολη την χαρτουρα, αν ειναι ενταξει.

-Καλημερα.
-Καλημερα.
-Καλωςηρθατε (χειραψια, χαμογελα).
-Καλως σας βρηκαμε .
-Περαστε στο γραφειο.
-Ευχαριστουμε πολυ.
-Καφε?
-Ναι, ευχαριστω.

Πεταγεται και σε δυο λεπτα ειναι πισω με δυο φλιτζανια καφε φιλτρου.

-Γαλα θελετε?
-Ναι. ( αυτο το ναι ηταν το μεγαλο λαθος του Καραμητρου αλλα δεν το ξερει ακομα).

Ξαναπεταγεται και ερχεται πισω σε χρονο ρεκορ.Πως ερχεται πισω τοσο γρηγορα, ρε γαμωτο? Εξω ειναι διαδρομος, απο που πηρε το γαλατακι? Στην τσεπη του το ειχε? σκεφτεται ο Καραμητρος.

Το γαλατακι….Μια δευτερη ματια στο γαλατακι εδειξε οτι ηταν μια περιεργη, ακανονιστη, χαρτινη συσκευασια. Κατι μεταξυ πυραμιδας, κωνου και πολυγωνου. Ο Καραμητρος, μια ζωη συνηθισμενος σε φραπε γαλα γλυκο, δεν ειχε ξαναδει τετοιο πραμα. Το πηρε στα χερια του και αρχισε να περιεργαζεται το μυστηριο σχημα, ψαχνοντας ταυτοχρονα τον τροπο ανοιγματος. Να! Εδω ειναι ενα λεπτο φυλλο αλουμινιου. Το τραβας και ριχνεις το γαλατακι στον καφε. Πολυ απλο.

Ετσι κι εκανε αλλα φευ! Το γαλατακι δεν ελεγε να πεσει στο φλυτζανι με τιποτα. Εικονες μπουκαλιου κετσαπ που το κρατας αναποδα και τιποτα δεν συμβαινει, γεμισαν το μυαλο του Καραμητρου. Ας δοκιμασω απο διαφορετικη γωνια. Παλι τιποτα. Ισως αν το πιεσω λιγακι…ηταν η λαθος σκεψη του Καραμητρου. Ακουστηκε ενα φςςς και το γαλατακι χυθηκε σε ολο το τραπεζι ΕΚΤΟΣ το φλυτζανι. Νικημενος κι αποκαμωμενος, εβγαλε ο Καραμητρος ενα χαρτομαντηλο κι αρχισε να καθαριζει το τραπεζι.

-Τι εκανες? ρωτησε εκπληκτο το ετερο ημισυ.
-Τιποτα. Απλα δοκιμαζω να δω ποσο πολυ μπορει ν απλωθει ενα γαλατακι…

25η Μαρτιου

Δεν ξερω αν η επανασταση ξεκινησε πραγματι σ αυτην την ημερομηνια ή αν ειναι απλα συμβολικη. Δεν ξερω τι θα σκεφτονταν αν μπορουσαν να εβλεπαν την Ελλαδα τωρα. Ξερω οτι νιωθω αναξιος των προσδοκιων τους. Ξερω οτι νιωθω δεος και θαυμασμο για ολους οσους πολεμησαν τοτε, επωνυμους κι ανωνυμους.

αγαπημενες ταινιες

Αποδεχτηκα την προσκληση της adomiel να γραψω για τις αγαπημενες μου ταινιες και ομολογω οτι τα βρηκα σκουρα. Δεν το περιμενα αυτο. Στην πορεια ομως αποδειχτηκε δυσκολο να κανω αυτο το ξεκαθαρισμα μεσα στο μυαλο μου. Οχι τοσο, στο ποιες ταινιες να διαλεξω, οσο στο ποιες ν αφησω απ εξω. Δυσκολη η επιλογη, με προβληματισε πιο πολυ απ οσο πιστευα. Και ειμαι σιγουρος οτι ολο και καποια θα ξεχασα.

1. Η αδελφοτητα των λυκων.
Αν διαλεγα μονο μια ταινια, αυτη θα ηταν. Γαλλικη παραγωγη που τα εχει ολα. Μυστηριο, αγωνια, πλοκη, ερωτα, μαχες, οτι ποθει η ψυχη του θεατη.

2. Παπαφλεσσας.
Καποιοι ισως με πουν οπισθοδρομικο, εθνικιστη κλπ. Δεκαρα δεν δινω. Την βλεπω, μ αρεσει και παντα συγκινουμαι και βουρκωνω. Παπαμιχαηλ και Δανδουλακη σε ιδανικους ρολους.

3. Το πρασινο μιλι.
Απο τις ελαχιστες ταινιες τοσο μεγαλης διαρκειας, που κραταει τον θεατη προσηλωμενο καθε στιγμη, χωρις να βασιζεται σε ειδικα εφε.

4. Χορευοντας με τους λυκους.
Ο Κοστνερ στην καλυτερη ταινια του, κατα την γνωμη μου.

5.Braveheart.
Συνδυαζει τοσο τελεια την ωμη βια και την αγαπη, που σε κανει και συμπασχεις απολυτα. Η μουσικη απλα καταπληκτικη.

6. Ο κυκλος των χαμενων ποιητων.
Απολυτως συγκινητικη. Η σκηνη με τους μαθητες πανω στα θρανια κι η σκηνη με την φωτο που τους "μιλαει", carpe diem, με συγκινουν οσες φορες κι αν τις δω.

7. Ο τελευταιος των μοικανων.
Παρομοιως με το braveheart.

8. Η ζωη ειναι ωραια.
Οτι και να πω ειναι λιγο. Δακρυζω μονο που το σκεφτομαι. Ο Μπενινι στην κορυφαια στιγμη του.

9.American beauty.
Σκεφτηκες ποτε ποση μαγεια κρυβει, η χορευτικη κινηση μιας πλαστικης σακουλας, που την παρασερνει ο ανεμος?

10. Indiana Jones.
Ολη η σειρα ειναι ακρως διασκεδαστικη απο καθε αποψη. Μπορω να πω οτι ειναι πλεον κλασσικη.

11. Η λιστα του Σιντλερ.
Μοναδικη ταινια, κατεχει μια θεση στην καρδια μου.

12.Men of honor.
Αληθινη ιστορια, με τον Ντε Νιρο στον ιδανικο, γι αυτον, ρολο. Λιγο ψυχακιας, λιγο τρελαμενος.

13.Highlander.
Who wants to live for ever, when love must die?

14.Επαναστατης ποπολαρος.
Ελληνικη, απολαυστικη, με κανει να ζηλευω τον χαρακτηρα που υποδυεται ο Πρεκας.

15. Tαινιες τυπου ΑΝΤΖ, Ice Age και παλιες καλες κωμωδιες με τους Γ.Ματαου, Τζ.Λεμμον τις απολαμβανω με την ψυχη μου.

σκεψεις

Ο Κριστοφ ειναι ελβετος, με γερμανικη γλωσσα και παιδεια. Αυτος, ο Παναγιωτης κι εγω κανουμε παρεα στο διαλλειμα (καλα το γραψα? Αρχισα να ξεχναω ορθογραφια, γαμωτο) στο σχολειο που μαθαινουμε δανεζικα. Με το που τελειωνει το μαθημα, ο Κριστοφ φευγει παντα βιαστικος χωρις να πει ενα γεια.

–Δεν μ αρεσει καθολου αυτο που κανει.
-Τι δεν σ αρεσει δηλαδη Παναγιωτη?
-Φευγει και δεν λεει ουτε ενα γεια.
-Γιατι δεν σ αρεσει αυτο?
-Γιατι δεν ειναι σωστο να φευγεις και να μην λες ουτε ενα γεια στην παρεα σου. Συμπεριφερεται σαν τυπικος γερμαναρας.
-Νομιζω οτι εσυ εισαι λαθος, οχι αυτος.
-!!!!!!!!!!!!!!!.
-Παγιδευεις τον εαυτο σου αν κρινεις με βαση το σωστο ή λαθος. Αυτο που ειναι σωστο για σενα, με βαση την παιδεια που εχεις, δεν ειναι απαραιτητως σωστο για καποιον αλλο, με διαφορετικη παιδεια. Το ιδιο και το αυτο ισχυει και για το λαθος. Μην κρινεις με βαση το σωστο ή λαθος. Κρινε με βαση την διαφορετικοτητα. Ειναι διαφορετικος απο σενα, εχει διαφορετικη παιδεια και συμπεριφορα, σκεφτεται και κρινει διαφορετικα, απο αλλη οπτικη γωνια. Δεξου το αυτο, μην τον παρεξηγεις κι αστον να παει στην ευχη της παναγιας.
-Λες, ε?

ο καραμητρος

Το δελτιο καιρου μιλουσε για χιονοθυελλα. Τι να σκεφτει ο νους μεσου μεσογειου τυπου, οπως εγω? Τι αναμνησεις θα συρει απο το πισω μερος του μυαλου του? Οτι θα χιονισει πολυ. Ποσο πολυ ομως? Θα εχουμε κανα προβλημα? Περσι που ηταν παρα πολυ βαρυς χειμωνας, ειχε χιονι συνεχως για σχεδον 4 μηνες αλλα δεν υπηρχε κανενα προβλημα. Ολοι οι δρομοι ηταν παντα ανοικτοι και καθαροι. Χαλαρα. Οποτε ο ανυποψιαστος μεσος μεσογειος τυπος παιρνει την γυναικουλα του και ξεκιναει να παει για δουλεια στις 10 το βραδυ.

Που πας ρε καραμητρο? Μετα απο λιγα χιλιομετρα οδηγηση ο καιρος χαλασε πολυ. Το μεχρι προτινος χιονακι εγινε παρα πολυ πυκνο και επεφτε τελειως οριζοντια, καθως ο αερας ξεπερνουσε τα 10 μποφωρ. Δεν λεει να συνεχισω, σκεφτηκα, στην επομενη εξοδο του αυτοκινητοδρομου θα γυρισω πισω. Η επομενη εξοδος ομως , που απειχε 20 χλμ, δεν ηρθε ποτε. Ακινητοποιημενα αμαξια μπροστα, στην ουρα κι εγω. Μαλλον θα εγινε κανα ατυχημα και κολησαμε ολοι, σκεφτηκα. Ωρα 10:30, καραμητρο. Αναμονη, αναμονη…

Στις 11:30 πεζος αστυνομικος, πηγαινε απο αμαξι σε αμαξι και ελεγχε την κατασταση των επιβαινοντων. Οταν ηρθε σε μας, μας ενημερωσε οτι ο δρομος θα ανοιξει μετα τις 9 το πρωι, καθως αμαξια εχασαν τον ελεγχο, γυρισαν καθετα στον δρομο και τον εκλεισαν και γι αυτο καθυστερουν τα εκχιονιστικα μηχανηματα. Μετα απο λιγο ηρθε στρατιωτικο φορτηγο κι ενας στρατιωτικος αρχισε να περισυλλεγει κοσμο. Οταν ηρθε σε μας, ελεγξε αν εχουμε αρκετη βενζινη να βγαλουμε την νυχτα κι οταν του ειπαμε να κλειδωσουμε το αμαξι και να μας παρει κι εμας στο φορτηγο οπως και τους αλλους, απαντησε αρνητικα κι ειπε οτι προτεραιοτητα εχουν οι ηλικιωμενοι, τα παιδια και οσοι εμειναν απο βενζινη και δεν εχουν θερμανση. Μα και μεις δεν εχουμε αρκετη βενζινη, ειπα. Ναι αλλα φτανει για βγαλετε την νυχτα, απαντησε. Ακους, καραμητρο?

Ευτυχως ειχαμε ενα μπουκαλακι νερο και κατι μπισκοτα μαζι μας, για να μασουλαμε στην δουλεια. Ωρα 3 χαραματα. Παω για κατουρημα, ειπε η γυναικα. Καθισε μεταξυ δυο αμαξιων, να κοβει ο αερας, εκανε την αναγκη της κι ησυχασε. Σειρα μου, ειπα. Που πας ρε καραμητρο? Ευλογημενες οι γυναικες που κατουρανε καθιστες. Εμεις? Εκει, εκτεθειμενοι στον αερα. Εμοιαζα με τους πινγκουινους που βλεπουμε στα ντοκυμαντερ, να καθονται ακινητοι με την πλατη στον αερα κι απορεις πως αντεχουν. Πισω στ αμαξι γρηγορα, καραμητρο.

Ωρα 7:30. Αναταραχη μπροστα, αμαξια κινουνται. Κινουνται? Κινουνται! Ενας αστυνομικος ηρθε και μας εκανε νοημα να ξεκινησουμε κι εμεις. Συμπλεκτης, 1η και…τιποτα. Κολημενοι. Βγηκα εξω κι αρχισα να μας…ξεθαβω απο το χιονι. Ευτυχως δεν ηταν πολυ δυσκολο. Ξεκινησαμε, μετα κοπων και βασανων φτασαμε στην εξοδο, βρηκαμε βενζιναδικο και πηραμε πολεμοφοδια για την μαχη της επιστροφης. Νερα, κατι φαγωσιμα, βενζινη. Μεσα στο βενζιναδικο κοσμος κοιμοταν στο πατωμα σε κουβερτες. Ηταν οδηγοι που εμειναν στον δρομο, τους εφερε ο στρατος, τους μοιρασε κουβερτες και…καλον υπνο!

Εμεις συνεχισαμε τον γολγοθα μας και αργα αλλα σταθερα-ευτυχως-φτασαμε σπιτι στις 9 το πρωι, μετα απο 11 ωρες συνολικα. Ακομα κοιμαμαι, μη με ξυπνησει κανεις.