Saturday, November 18, 2006

γατα



Ανοιξα την πορτα να βγω εξω, ακουσα ενα μιαααου και μια γλυκυτατη γατα διεσχισε γρηγορα τα 4 μετρα που μας χωριζαν και μπηκε στο σπιτι. Κοιταξε δεξια, αριστερα κι αποφασισε οτι το καλυτερο μερος να ξαπλωσει ηταν το χαλι στο σαλονι. Καθισαμε κι εμεις στον καναπε και κοιτουσαμε μια την γατα, μια αναμεταξυ μας.


Πρεπει να πειναει, ειπε η Πια και πηγε στην κουζινα, ανοιξε μια κονσερβα με τονο, την αδειασε σ ενα πιατακι, σ ενα αλλο πιατακι εβαλε νερο και της τα εδωσε. Εφαγε αργα, χωρις βιασυνη. Αρα δεν τριγυρναει καιρο εξω μοναχη. Ρωτησαμε στην γειτονια αν καποιος εχασε την γατα του αλλα τιποτα.

Ειδαμε το νουμερο πισω απο το αυτι της αλλα δεν φαινοταν καλα το τελευταιο ψηφιο. Ψαξαμε στο ιντερνετ πιθανους αριθμους στην περιοχη μας και βρηκαμε 3 σε 2 κοντινες πολεις. Δυστυχως κανεις απο τους 3 ιδιοκτητες δεν εχει δωσει τηλ. για επικοινωνια. Ισως ηρθαν εδω για ψωνια με το αυτοκινητο, ειπα, και με καποιο τροπο η γατα βγηκε εξω απο αυτο. Πολυ πιθανο μιας και ακριβως απεναντι μας ειναι τα 2 μεγαλυτερα σουπερμαρκετ της περιοχης.

Βγαλαμε την γατα φωτογραφιες, τις περασαμε στο κομπιουτερ, τις εκτυπωσαμε μαζι μ ενα μικρο κειμενο σχετικα με το αν εχασε κανεις την γατα του, δωσαμε τα τηλ. μας και τις τοιχοκολησαμε στα σουπερμαρκετ. Ελπιζω ο ιδιοκτητης να δωσει σημεια ζωης. Στο μεταξυ αγορασαμε ενα μεγαλο καλαθι να ξαπλωνει, μια πλαστικη σκαφη και αμμο να κανει την αναγκη της, γατοτροφη και μια μπαλιτσα να παιζει.

Την εχουμε τωρα 5 μερες και προσεξαμε οτι δεν δειχνει πολυ ενεργητικοτητα. Ισως επαθε σοκ που εχασε το σπιτι της και βρισκεται τωρα σε εντελως ξενο περιβαλλον. Προβλημα υγειας δεν εχει, φαινεται καλοδιατηρημενη, καλοθρεμμενη, κινειται ανετα. Ειναι χαδιαρα αλλα δεν μας αφηνει να την αγγιξουμε στην κοιλια. Αυτο μας κανει να υποπτευομαστε οτι ισως ειναι εγκυος. Ο καιρος θα δειξει.

Thursday, November 09, 2006

παραμυθακι

Πολλες χιλιαδες χρονια πριν, οι ανθρωποι ζουσαν χαρουμενοι, καλλιεργουσαν την γη, εβοσκαν τα ζωα και τιποτα δεν φαινοταν ικανο να ταραξει την ευτυχια τους. Οι λιγοστοι δρακοι που απεμειναν, ειχαν απομακρυνθει και κρυφτει στα βουνα, κυνηγημενοι απο τους ιπποτες και δεν ενοχλουσαν πια. Ωσπου μια μερα συνεβη κατι τρομερο. Διαστημοπλοια εμφανιστηκαν στον ουρανο, προσγειωθηκαν κι οι εξωγιηνοι προσπαθησαν να καταλαβουν την γη και να πιασουν σκλαβους τους ανθρωπους. Ηταν ψηλοι, ασχημοι και δυνατοι, τρομεροι αντιπαλοι.

Οι ιπποτες πολεμησαν σκληρα, εδωσαν πολλες μαχες αλλα νικηθηκαν, καθως οι εξωγηινοι ειχαν ενα ειδικο οπλο, τα διαστημικα μπαλονια (space ballons). Αυτα ηταν μπαλονια - φουσκες γεμισμενα με αεριο και τοποθετημενα στην ακρη μιας πολυ λεπτης αλλα αρκετα μακριας πλαστικης βεργας. Μ αυτα τα ειδικα διαστημικα μπαλονια χτυπουσαν οι εξωγιηνοι τους ιπποτες και τους νικουσαν. Τοτε σκεφτηκαν οι ιπποτες οτι χρειαζονται καλυτερη προστασια και ετσι εφτιαξαν τις σιδερενιες πανοπλιες, που πλεον ολοι γνωριζουμε. Μετα απο πολλες και σκληρες μαχες οι ιπποτες νικησαν τους εξωγιηνους. Αυτοι ετρεξαν στα διαστημοπλοια τους να σωθουν κι εφυγαν βιαστικα αλλα, πανω στην βιασυνη τους, αφησαν πισω μερικα διαστημικα μπαλονια….

Χιλιαδες χρονια περασαν και πλεον κανεις δεν ηξερε πραγματικα τι απεγιναν αυτα τα ειδικα εξωγιηνα οπλα. Διαφοροι θρυλοι ακουγονταν και ιστοριες για την τυχη τους αλλα δεν βρεθηκαν ποτε. Πριν λιγες μερες , πηγα για δουλεια σε ενα παλιο καστρο κι επρεπε να καθαρισω το υπογειο. Ηταν ενα μεγαλο, σκοτεινο,αραχνιασμενο υπογειο κι οταν μπηκα κανα δυο ποντικια ετρεξαν να κρυφτουν. Αρχισα να καθαριζω οταν το ματι μου επεσε σε μια μικρη, ξυλινη πορτουλα χωμενη σε μια ακρη. Μαλλον πρεπει να καθαρισω κι εκει, σκεφτηκα. Την ανοιξα και βρεθηκα σε ενα πολυ μικρο δωματιακι που μυριζε μουχλα. Κοιταξα τριγυρω και σε μια του γωνια διεκρινα με δυσκολια κατι. Πλησιασα και ειδα ενα παμπαλαιο μπαουλο. Τωρα τι κανουμε? Να το ανοιξω ή οχι? Να το ανοιξω...Η κλειδαρια ηταν τελειως σκουριασμενη και δυσκολευτηκα πολυ να γυρισω το κλειδι. Σηκωσα το καπακι, φωτισα με τον φακο και με εκπληξη ειδα στον πατο του μπαουλου 4 space ballons.

"Αληθεια λες θειο? Βρηκες space ballons? που ειναι?" ειπαν με μια φωνη τα δυο μικρα ανιψακια μου». Αθανατη παιδικη ονειροπολα ψυχη… Χαμογελασα. Οκ μαγκες. Στ αμαξι ειναι. Παμε να τα παρουμε, να μονομαχησουμε, να δουμε ποιος θα νικησει και μετα ολοι μαζι θα παμε για παγωτο. Ο νικητης εχει μια εξτρα μπαλα παγωτο. Συμφωνοι?