Friday, June 23, 2006

Μια παπια μα πια παπια...

Κοπεγχαγη. Κεντρο. Μερα μεσημερι. Μιλαμε για τελειως κεντρο, σαν να λεμε πλατεια συνταγματος ή πλατεια αριστοτελους, οκ? Μποτιλιαρισμα, τα αμαξια ακινητοποιημενα (κανεις ομως δεν κορναρει…), δεν κουνιεται φυλλο. Περιεργο… τι να εγινε? Ανησυχω. Μηπως τροχαιο? Μηπως καποιος λιποθυμησε? Μηπως χτυπησε κανενας ποδηλατης? Περναει ασθενοφορο? Καποιος μεθυσμενος? Καποιος πρεζακιας? Επιδρομη εξωγηινων? 3ος παγκοσμιος πολεμος? Οοοχι.

Μια παπια με καμια δεκαρια παπακια περναει αργα και διστακτικα τον δρομο για να παει απο το ενα παρκο στο αλλο. Ψιλοφοβαται. Ειμαι σιγουρος οτι νιωθει σαν παπια εξω απο τα νερα της, χα! Κανει δυο βηματα, κοντοστεκεται, συνεχιζει, σταματαει, ελεγχει, ενα βημα πισω, σταματαει, ελεγχει, συνεχιζει...

Υ.Γ.: Mην πεσετε στην παγιδα να κανετε συγκρισεις με γνωστη μεσογεια χωρα. Πληγωνει
.

Wednesday, June 14, 2006

6 vs ανησυχιας

Ηρθε σιγα σιγα, απροσκλητη. Μπηκε, βολευτηκε σε μια πολυθρονα καλα καλα, απλωσε την αριδα της, εστρωσε το μαλλι της, με κοιταξε μ ενα χαλαρο χαμογελο,τι χαμπαρια?. Απεμεινα με μια ξυνη εκφραση…

Να σας την συστησω. Το ονομα της Ανησυχια. Παλια φιλη που δεν την συμπαθω κι ερχεται συχνα πυκνα να με επισκεφθει για λιγο καιρο, να δει πως τα παω, απροσκλητη εννοειται. Πολλες φορες της εδειξα την εξωπορτα της ψυχης μου αλλα ματαια. Καθεται οσο θελει, φευγει οταν θελει αλλα ακομα και τοτε αφηνει την αυρα της να αιωρειται πισω της. Εκανα καφε, πιασαμε την κουβεντα και μου εξηγησε οτι ο λογος της επισκεψης της ειναι τα μαθηματα δανεζικων που αρχισα. Ειμαι μεγαλος, λεει, για μαθηματα, 39 χρονων σε λιγους μηνες, και δεν εχω την ευχερεια να μαθαινω οπως παλιοτερα, νεοτερος. Δεν θα μπορεσω, λεει, να ακολουθησω την εξελιξη εκμαθησης των νεαροτερων συμμαθητων μου, φοιτητες ολοι τους 20-25 χρονων. Το μυαλο μου δεν ειναι φρεσκο οπως παλια, λεει, εχω χιλιες δυο σκοτουρες κι αυτο θα με ριξει πισω. Την κατασταση χειροτερευει κι ο σχεδον ανυπαρκτος ελευθερος χρονος, λεει…

Δεν εχω επιχειρηματα να την αντικρουσω. Η τετραγωνη λογικη της δεν αφηνει περιθωρια για αμφισβητησεις, κι ας ξερω μεσα μου οτι δεν ειναι παντα ετσι τα πραγματα. Αν υπερισχυε στην ζωη παντα η τετραγωνη λογικη, τοτε ολα θα ηταν απολυτως προβλεψιμα και προδιαγεγραμμενα. Παντα υπαρχει χωρος για το απροβλεπτο, κατι απροσδιοριστο που μπορει να αλλαξει την πορεια των πραγματων. Εχω την θεληση να μαθω και θα μαθω. Οι συμμαθητες μου εχουν θεληση? Κι αν με εγκαταλειψει η θεληση? Κανενα προβλημα! Εχω την τυχη με το μερος μου. Απο μικρο παιδι που ασχολιομουν με τον αθλητισμο εως τωρα, το αγαπημενο μου νουμερο ειναι το 6. Προσεξε τωρα να δεις. Ξεκινησα τα μαθηματα στις 6-6-06, στην αιθουσα 6, στις 5.30 το απογευμα ( για μιση ωριτσα δεν θα τα χαλασουμε τωρα…). Τι μπορει να παει στραβα γαμωτο?

Υ.Γ.: Αστην να λεει...

Saturday, June 10, 2006

Σκεψεις

Ρημαδα ζωη, ολα μαζι τα φερνεις. Επτα μηνες στην Δανια δουλευα νορμαλ κι ειχα αφθονο ελευθερο χρονο. Μολις γυρισα ομως απο Ελλαδα, εδω και 10 μερες, με πλακωσε η δουλεια. Ουτε Κυριακη δεν καθομαι πλεον. Γαμωτο! Ξεκινησα και μαθηματα δανεζικων και τωρα δεν υπαρχει χρονος ουτε για κατουρημα. Ευτυχως αυριο, κυριακατικα, θα ξεκουραστω λιγο. Μονο 3 ωριτσες δουλεια εχω για αυριο, αρα αν δεν φυτευτω την υπολοιπη μερα στο κρεβατι να ανακαμψω, ισως παρω την γυναικουλα μου για κανενα συντομο ταξιδακι στα περιξ της Ζηλανδιας, να δουμε κανενα καινουργιο μερος, να ανανεωθει η ψυχουλα μας.

Στην Δανια αυτην την εποχη τα τοπια ειναι καταπρασινα, ανθισμενα, πανεμορφα. Ξεκουραζεσαι κοιτωντας τριγυρω την φυση. Οχι οτι ειναι καλυτερη απο την δικη μας. Απλως εμεις δεν την σεβομαστε και την εχουμε ξεσκισει και δεν μας καιγεται καρφακι. Ειμαι σιγουρος οτι κι αυτο το καλοκαιρι στα δελτια ειδησεων θα παιζει το θεαμα καμμενων δασων και της προσπαθειας πυροσβεσης τους. Εμπρησμοι…Γιατι ρε μαλακα ελληνα καταστρεφεις την ομορφια του τοπου σου? Αξιζει το κωλοαυθαιρετο που θες να χτισεις τοση καταστροφη? Καις, ρημαζεις, χτιζεις την τσιμεντουπολη σου και μετα παραπονιεσαι για την ελλειψη πρασινου…Ποση βλακεια μπορεις να κουβαλας εξυπνακια ελληνα?

Κατι τετοια με γυριζουν τα μυαλα αναποδα. Γι αυτο παντα λεω πως στην Ελλαδα δεν θα δουμε ποτε χαηρι. Γιατι ειμασταν, ειμαστε και θα παραμεινουμε μαλακες. Κι οποιος νομιζει οτι δεν ειναι μαλακας, ας σηκωσει το χερι τωρα.